Rolnik zbiera ryż w wiosce Dhundi w zachodnich Indiach.Panele słonecznezasil jego pompę wodną i przynieś dodatkowy dochód.
W 2007 roku 22-letnia farma orzeszków P. Ramesh traciła pieniądze. Jak było normą w większości Indii (i nadal jest), Ramesh używał mieszanki pestycydów i nawozów na swojej 2,4 hektarowej ziemi w dzielnicy Anantapur południowe Indie. Rolnictwo jest wyzwaniem w tym pustynnym regionie, w którym przez większość lat opady deszczu wynoszą mniej niż 600 mm.
„Straciłem dużo pieniędzy, uprawiając orzeszki ziemne dzięki chemicznym metodom uprawy” – powiedział Ramesh, którego inicjały ojca widniały po jego imieniu, które jest powszechne w wielu częściach południowych Indii. Chemikalia są drogie, a jego plony są niskie.
Następnie w 2017 r. porzucił chemikalia. „Odkąd praktykuję praktyki rolnictwa regeneracyjnego, takie jak agroleśnictwo i rolnictwo naturalne, moje plony i dochody wzrosły” – powiedział.
Agroleśnictwo polega na uprawie wieloletnich roślin drzewiastych (drzewa, krzewy, palmy, bambusy itp.) obok upraw (SN: 7/3/21 i 7/17/21, s. 30). nawozy i pestycydy z materią organiczną, taką jak krowie łajno, mocz krowy i jaggery (stały brązowy cukier wytwarzany z trzciny cukrowej), aby zwiększyć poziom składników odżywczych w glebie. Ramesh również rozszerzył swoje uprawy, dodając papaję, proso, okrę, bakłażan (znany lokalnie jako bakłażan ) i inne rośliny, początkowo orzeszki ziemne i niektóre pomidory.
Z pomocą organizacji non-profit Accion Fraterna Eco-Center z Anantapur, która współpracuje z rolnikami, którzy chcą spróbować zrównoważonego rolnictwa, Ramesh dodał wystarczający zysk, aby kupić więcej ziemi, powiększając swoją działkę do około czterech.hektarów. Podobnie jak tysiące rolników zajmujących się regeneracją roślin w Indiach, Ramesh z powodzeniem odżywił swoją zubożoną glebę, a jego nowe drzewa odegrały rolę w zmniejszeniu śladu węglowego w Indiach, pomagając utrzymać węgiel z dala od atmosfery.małą, ale ważną rolę. Ostatnie badania wykazały, że agroleśnictwo ma o 34% większy potencjał sekwestracji dwutlenku węgla niż standardowe formy rolnictwa.
W zachodnich Indiach, w wiosce Dhundi w stanie Gujarat, ponad 1000 kilometrów od Anantapur, 36-letni Pravinbhai Parmar wykorzystuje swoje pola ryżowe do złagodzenia zmian klimatycznych.panele słoneczne, nie używa już oleju napędowego do zasilania pomp wód gruntowych. I jest zmotywowany do pompowania tylko potrzebnej wody, ponieważ może sprzedawać energię elektryczną, której nie używa.
Według raportu Carbon Management 2020, roczna emisja dwutlenku węgla w Indiach wynosząca 2,88 miliarda ton mogłaby zostać zmniejszona o 45 do 62 milionów ton rocznie, gdyby wszyscy rolnicy tacy jak Parmar przeszli naenergia słonecznaDo tej pory w kraju działa ok. 250 tys. pomp nawadniających zasilanych energią słoneczną, a łączną liczbę pomp do wody gruntowej szacuje się na 20-25 mln.
Uprawa żywności podczas pracy nad redukcją i tak już wysokich emisji gazów cieplarnianych z praktyk rolniczych jest trudna dla kraju, który musi wyżywić to, co wkrótce stanie się największą populacją na świecie. Obecnie rolnictwo i hodowla zwierząt odpowiadają za 14% całkowitej krajowej emisji gazów cieplarnianych w Indiach Dodajmy energię elektryczną wykorzystywaną przez sektor rolny, a liczba ta wzrośnie do 22%.
Ramesh i Parmar są częścią niewielkiej grupy rolników, którzy otrzymują pomoc od rządowych i pozarządowych programów, aby zmienić sposób uprawy. W Indiach, gdzie około 146 milionów ludzi nadal pracuje na 160 milionach hektarów gruntów ornych, nadal istnieje długa droga do przebycia. Ale historie sukcesu tych rolników dowodzą, że jeden z największych emitentów w Indiach może się zmienić.
Rolnicy w Indiach już odczuwają skutki zmian klimatycznych, radzą sobie z suszą, nieregularnymi opadami i coraz częstszymi falami upałów i cyklonów tropikalnych. „Kiedy mówimy o rolnictwie przyjaznym dla klimatu, mówimy głównie o tym, jak zmniejsza emisje” – powiedział Indu. Murthy, szef działu odpowiedzialnego za klimat, środowisko i zrównoważony rozwój w amerykańskim think tanku Center for Science, Technology and Policy Research. powiedziała.
Pod wieloma względami jest to idea promowania różnorodnych zrównoważonych i regeneracyjnych praktyk rolniczych pod agroekologią. YV Malla Reddy, dyrektor Centrum Ekologicznego Accion Fraterna, powiedziała, że rolnictwo naturalne i agroleśnictwo to dwa elementy systemu, które znajdują coraz więcej i więcej ludzi w różnych krajobrazach w Indiach.
„Ważną zmianą jest dla mnie zmiana nastawienia do drzew i roślinności w ciągu ostatnich kilku dekad” – powiedział Reddy. „W latach 70. i 80. ludzie nie doceniali wartości drzew, ale teraz widzą drzewa , zwłaszcza drzewa owocowe i użytkowe, jako źródło dochodu.”Reddy od prawie 50 lat opowiada się za zrównoważonym rolnictwem w Indiach. Niektóre rodzaje drzew, takie jak pongamia, subabul i avisa, oprócz owoców mają korzyści ekonomiczne;dostarczają paszy dla zwierząt gospodarskich i biomasy na paliwo.
Organizacja Reddy's udzieliła pomocy ponad 60 000 indyjskich rodzin rolniczych w zakresie rolnictwa naturalnego i agroleśnictwa na prawie 165 000 hektarów. Trwają obliczenia potencjału sekwestracji dwutlenku węgla w glebie w ramach ich pracy. Jednak raport indyjskiego Ministerstwa Środowiska, Lasów i Zmian Klimatu z 2020 r. że te praktyki rolnicze mogą pomóc Indiom osiągnąć cel, jakim jest osiągnięcie 33 procent pokrywy lasów i drzew do 2030 r., aby sprostać zmianom klimatycznym w Paryżu.zobowiązania do sekwestracji dwutlenku węgla wynikające z Umowy.
W porównaniu z innymi rozwiązaniami, rolnictwo regeneracyjne jest stosunkowo niedrogim sposobem na redukcję dwutlenku węgla w atmosferze. Według analizy przeprowadzonej w 2020 r. przez Nature Sustainability, rolnictwo regeneracyjne kosztuje od 10 do 100 USD za tonę dwutlenku węgla usuniętego z atmosfery, podczas gdy technologie usuwające mechanicznie Węgiel z powietrza kosztuje od 100 do 1000 dolarów za tonę dwutlenku węgla. Ten rodzaj rolnictwa nie tylko ma sens dla środowiska, powiedział Reddy, ale ponieważ rolnicy przechodzą na rolnictwo regeneracyjne, ich dochody również mogą wzrosnąć.
Ustanowienie praktyk agroekologicznych w celu zaobserwowania wpływu na sekwestrację węgla może zająć lata lub dekady. Jednak wykorzystanie energii odnawialnej w rolnictwie może szybko zmniejszyć emisje. Z tego powodu non-profit Międzynarodowy Instytut Gospodarki Wodnej IWMI wprowadził energię słoneczną jako płatną uprawę program w wiosce Dhundi w 2016 roku.
„Największym zagrożeniem dla rolników ze względu na zmianę klimatu jest niepewność, jaką tworzą” – powiedział Shilp Verma, badacz polityki wodnej, energetycznej i żywnościowej w IWMI. „Każda praktyka rolnicza, która pomaga rolnikom radzić sobie z niepewnością, zwiększy odporność na zmiany klimatu.Kiedy rolnicy mogą pompować wody gruntowe w sposób przyjazny dla klimatu, mają więcej pieniędzy na radzenie sobie z niebezpiecznymi warunkami. Stanowi to również zachętę do zatrzymywania wody w ziemi”. Jeśli pompujesz mniej, możesz sprzedać nadmiar energii sieci”, powiedział.Energia słonecznastaje się źródłem dochodu.
Uprawa ryżu, zwłaszcza ryżu nizinnego na zalanych terenach, wymaga dużej ilości wody. Według Międzynarodowego Instytutu Badań nad Ryżem do wyprodukowania jednego kilograma ryżu potrzeba średnio około 1432 litrów wody. Szacuje się, że ryż nawadniany stanowi od 34 do 43 litrów procent całkowitej światowej wody do nawadniania, podała organizacja. Indie są największym na świecie producentem wód gruntowych, stanowiąc 25% globalnego wydobycia. Gdy pompa oleju napędowego wykonuje wydobycie, węgiel jest emitowany do atmosfery. trzeba kupować paliwo, aby utrzymać pracę pomp.
Począwszy od lat 60. XX wieku wydobycie wód gruntowych w Indiach zaczęło gwałtownie rosnąć, w szybszym tempie niż gdzie indziej. Było to w dużej mierze napędzane przez zieloną rewolucję, intensywną pod względem wody politykę rolną, która zapewniała krajowe bezpieczeństwo żywnościowe w latach 70. i 80., i która trwa nadal. w jakiejś formie nawet dzisiaj.
„Zwykliśmy wydawać 25 000 rupii [około 330 USD] rocznie na napędzanie naszych pomp wodnych napędzanych olejem napędowym.To naprawdę zmniejszało nasze zyski” – powiedział Parmar. W 2015 r., kiedy IWMI zaprosił go do udziału w projekcie pilotażowym bezemisyjnego nawadniania słonecznego, Parmar słuchał.
Od tego czasu sześciu partnerów Parmar i Dhundi sprzedało stanowi ponad 240 000 kWh i zarobiło ponad 1,5 miliona rupii (20 000 dolarów). Roczny dochód Parmar podwoił się ze średnio 100 000-150 000 rupii do 200-250 000 rupii.
Ten nacisk pomaga mu edukować swoje dzieci, z których jedno kończy studia rolnicze – zachęcający znak w kraju, w którym rolnictwo popadło w niełaskę wśród młodszych pokoleń. z mniejszym zanieczyszczeniem i zapewnia nam dodatkowy dochód.Czego nie lubić?
Parmar sam nauczył się konserwować i naprawiać panele i pompy. Teraz, gdy sąsiednie wioski chcą instalowaćsolarne pompy wodnelub trzeba je naprawić, zwracają się do niego o pomoc”. Cieszę się, że inni podążają naszymi śladami.Szczerze, jestem bardzo dumna z tego, że dzwonią do mnie, aby pomóc z ichpompa solarnasystem."
Projekt IWMI w Dhundi był tak udany, że Gujarat rozpoczął w 2018 r. powielenie programu dla wszystkich zainteresowanych rolników w ramach inicjatywy o nazwie Suryashakti Kisan Yojana, która przekłada się na projekty energii słonecznej dla rolników. Ministerstwo Nowej i Odnawialnej Energii Indii oferuje teraz dotacje i niskooprocentowane pożyczki dla rolników na nawadnianie zasilane energią słoneczną.
„Głównym problemem w rolnictwie przyjaznym dla klimatu jest to, że wszystko, co robimy, musi zmniejszyć ślad węglowy” – powiedział kolega Verma Aditi Mukherji, autor lutowego raportu Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (SN: 22/3/26, s. .7 Strona).”To największe wyzwanie.Jak zrobić coś o niskim śladzie węglowym bez negatywnego wpływu na dochody i wydajność?”Mukherji jest regionalnym liderem projektu nawadniania słonecznego na rzecz odporności rolnictwa w Azji Południowej, projektu IWMI poświęconego różnym rozwiązaniom nawadniania słonecznego w Azji Południowej.
Po powrocie do Anantapur „na naszym obszarze nastąpiła również zauważalna zmiana roślinności” – powiedział Reddy. Wcześniej w wielu częściach tego obszaru mogło nie być żadnych drzew, zanim nie były widoczne gołym okiem.Teraz nie ma ani jednego miejsca w twoim polu widzenia, które ma co najmniej 20 drzew.To niewielka zmiana, ale ważna dla naszej suszy.To wiele znaczy dla regionu”.Ramesh i inni rolnicy cieszą się obecnie stabilnymi, zrównoważonymi dochodami rolniczymi.
„Kiedy uprawiałem orzeszki ziemne, sprzedawałem je na lokalnym rynku” – powiedział Ramesh. Teraz sprzedaje bezpośrednio mieszkańcom miast za pośrednictwem grup WhatsApp. Bigbasket.com, jeden z największych indyjskich sklepów spożywczych online, a inne firmy zaczęły kupować bezpośrednio od niego, aby zaspokoić rosnące zapotrzebowanie na organiczne i „czystsze” owoce i warzywa.
„Jestem teraz pewien, że jeśli moje dzieci chcą, mogą również pracować w rolnictwie i mieć dobre życie” – powiedział Ramesh. „Nie czułem się tak samo przed odkryciem tych niechemicznych praktyk rolniczych”.
DA Bossio et al.Rola węgla glebowego w naturalnych rozwiązaniach klimatycznych.Natural Sustainability.roll.3, May 2020.doi.org/10.1038/s41893-020-0491-z
A. Rajan i in. Ślad węglowy nawadniania wód gruntowych w Indiach.Carbon Management, Vol.May 11, 2020.doi.org/10.1080/17583004.2020.1750265
T. Shah et al.Promuj energię słoneczną jako satysfakcjonującą uprawę.Tygodnik ekonomiczny i polityczny.roll.52, 11.11.2017.
Założona w 1921 r. Science News jest niezależnym, non-profit źródłem dokładnych informacji na temat najnowszych wiadomości z dziedziny nauki, medycyny i technologii.Dzisiaj nasza misja pozostaje taka sama: umożliwianie ludziom oceny wiadomości i otaczającego ich świata Jest publikowany przez Society for Science, organizację non-profit 501(c)(3), której celem jest udział społeczeństwa w badaniach naukowych i edukacji.
Subskrybenci, podaj swój adres e-mail, aby uzyskać pełny dostęp do archiwum Science News i edycji cyfrowej.
Czas publikacji: czerwiec-02-2022
